We hadden gehoord dat de Zweden over het algemeen erg op zichzelf zijn en dat het lang kan duren voordat je echt contact met ze krijgt en bij hun thuis wordt uitgenodigd. Nu hebben wij het geluk dat onze directe buren erg blij waren dat wij het huis hadden gekocht en met onze plannen om er permanent te komen wonen. Zij vonden het belangrijk dat wij ons welkom voelden en snapten dat het best lastig kan zijn om als nieuwe bewoners te integreren in een gebied waar families al heel lang wonen en iedereen elkaar kent. Zo hebben wij in de jaren voor onze emigratie al een beetje kennis gemaakt met onze directe buren en waren zelfs al, tegen onze verwachtingen in, een keer uitgenodigd voor een fika (koffie met lekkers) en een midsommar diner.
Tijdens onze vakanties naar ons huis in Zweden lag onze prioriteit vooral op het opknappen van het huis en voor ons zou de echte integratie wel komen als we er eenmaal zouden wonen. Maar het was erg fijn om voordat we verhuisden al het gevoel te hebben dat wanneer er iets zou zijn, we altijd bij de buren konden aankloppen.
Het is nu een jaar geleden dat wij naar Zweden zijn verhuisd. Het eerste jaar hadden wij een sabbatical en we wilden dit jaar vooral gebruiken om ons te settelen, de omgeving te leren kennen en te integreren in de buurt. Wij wonen in een buitengebied waar vooral veel vakantiehuisjes zijn en een aantal huizen permanent bewoond is. We hadden bedacht dat we alle openbare vieringen van feestdagen zouden gaan bijwonen om ons meer bekend te maken met de Zweedse tradities en we wilden een open huis houden na onze emigratie om op die manier kennis te maken met de vaste bewoners uit de omgeving. Maar helaas liep dit door Corona allemaal iets anders. Alle vieringen rond de feestdagen zijn afgelopen jaar niet doorgegaan en een feestje bij ons thuis geven was ook geen optie.
Maar we hebben wel wat kleinere stappen ondernomen. Zo hebben we heerlijke Nordic appeltaartjes gebakken voor onze buren nadat we ons persoonsnummer hadden ontvangen. We zijn toen bij de buren langs gegaan om ze te vertellen dat wij vierden dat we ons persoonsnummer hadden ontvangen en gaven hun een appeltaartje. Dit gebaar werd zeer gewaardeerd en een paar dagen later werden we door een van de buren bij hun thuis uitgenodigd om met champagne te proosten op ons nieuw ontvangen persoonsnummer. Een andere buurvrouw nodigde mij uit om mee te wandelen met haar en haar vriendin. Zij lopen dagelijks standaard een rondje om half 11 en komen daarbij langs ons huis. Ze gaan iedere dag en áltijd op dezelfde tijd, behalve wanneer het niet uitkomt of ze toch op een andere tijd gaan. Maar ik ben van harte welkom om mee te gaan als ze voorbij komen. De dagen en tijden dat ze gaan blijken toch wel erg wisselvallig en ik heb ze dan ook de ‘Wie-Weet wandelclub’ genoemd. Maar af en toe komt het er van dat ik een rondje meeloop. Ik hoor dan onderweg allerlei namen voorbij komen van wie waar woont en wie familie van elkaar is. Veel namen kennen we dus inmiddels wel, alleen weten we van de meeste nog niet welk gezicht erbij hoort.
Het recept van de Nordic appeltaartjes komt uit het kookboek van Yvon Jaspers ‘De keukentafel van het Noorden’. Dit boek hebben wij van vrienden gekregen en staat vol met lekkere fika-, lunch-, diner- en dessert recepten uit het Noorden.
Om te vieren dat we hier nu een jaar wonen hebben we de buren en vrienden, die we kennen uit Nederland en ook in Zweden wonen, uitgenodigd voor een fika buiten. Het weer was er gelukkig goed genoeg voor en buiten konden we genoeg afstand van elkaar houden. Het werd een gezellige middag en wij vonden het erg leuk om ons eerste jaar in Zweden op deze manier te vieren. Wij voelen ons hier inmiddels helemaal thuis en kunnen inmiddels aardig onze weg vinden, zowel letterlijk als figuurlijk. Ook kunnen we ons goed verstaanbaar maken in het Zweeds en is het steeds vaker lastiger om te schakelen naar het Engels dan naar het Zweeds. Het zou leuk zijn als we met nog wat meer buren kennis kunnen gaan maken, maar aan de andere kant hebben we daar ook niet zoveel haast mee.
We zijn hier op onze plek en voelen ons geaccepteerd. Onze sabbatical is inmiddels als vanzelf geëindigd doordat Eric een baan aangenomen heeft bij de buurman om aan de slag te gaan als boswerker. En het verhuren van ons gastenhuisje via Airbnb verloopt boven verwachting goed, dus daar kunnen we ons ook goed mee vermaken. En zo zijn ook de eerste inkomsten een feit. Wij vinden dat we het zelf op het gebied van integratie dus best goed doen, al is het natuurlijk ook erg afhankelijk van hetgeen je ervan verwacht. Voor ons is het goed zoals het gaat en zien ook dat het erg gewaardeerd wordt dat we niet te afwachtend zijn, maar ook vooral zelf initiatieven nemen. Hopelijk gaan de Zweedse evenementen rondom feestdagen in de loop van het jaar wel door en kunnen we zo ook meer de Zweedse tradities gaan ervaren.
Reactie plaatsen
Reacties